Fresk

Fresk (z wł. fresco - świeży) - malowidło naścienne.

Freski maluje się na mokrym tynku pokrytym kilkoma warstwami zaprawy. Pierwsza warstwa zwana arriciato leży bezpośrednio na murze, jest gruba. Zawiera ona wapno gaszone, gruboziarnisty piasek i odłamki cegieł lub kamieni. Druga warstwa to intonaco. Jest to warstwa gładka do malowania. Zawiera wapno gaszone, drobny piasek cedzony lub pył marmurowy. Na tej warstwie zaczyna się malować fresk.

Fresk malowany jest specjalnymi farbami. Są to barwniki odporne na alkaliczne działanie wapna. Barwnik rozprowadzany jest wodą deszczową. Spoiwem jest podłoże intonaco, ponieważ wapno gaszone z dwutlenkiem węgla tworzy krystaliczny węglan wapnia, który trwale wiąże cząsteczki farby.

Fresk jest trwały

bo spaja się z podłożem. w ten sposób uzyskuje się trwałe, intensywne barwy.

Fresk maluje się partiami ponieważ warstę intonaco kładzie się partiami tak dużymi jakie można zamalować w ciągu dnia (giornata), ponieważ po zaschnięciu konieczne jest skłucie i położenie nowej warstwy.

Przed naniesieniem fresku na ścianę tworzy się kartony i przy użyciu siatki wyciska się kontury i powiększa wzór.

Początki fresku sięgają starożytności. Od Giotta następuje ogromny rozwój fresku. Najbardziej jednak rozpowszechnia się w renesansie. Po baroku fresk jest praktycznie porzuconą techniką. Od XVII do XIX w. al fresco miesza się z al secco.

Do znanych fresków należą minojskie, na których przeważają tematy religijne, motywy roślinne i zwierzęce oraz zagadkowe tauromachie - sceny walki lub zabaw z bykami.