Enkaustyka

Enkaustyka to znana już w starożytności technika malarska. Według przekazów jej twórcą był Grek Pauzjasz. Szczególnie chętnie wykorzystywana byłą w starożytnej Grecji oraz Rzymie, ale stosowali ją również twórcy egipscy. Najdoskonalszym przykładem enkaustyki są tzw. portrety fajumskie, czyli egipskie portrety zmarłych.

Technika enkaustyczna polegała na zastosowaniu różnych farb z spoiwie utworzonym z wosku pszczelego. Płynne farby nakładane były pędzlami - w przypadku dużych obrazów lub za pomocą podgrzewanych łopatek.

Technika ta wykorzystywana byłą zarówno przy tworzeniu obrazów na sztalugach, jak i w malarstwie ściennym. Po ukończonej pracy artysta polerował swoje dzieło. Mimo pozornej kruchości obrazy wykonane w technice enkaustycznej były trwałe, odporne na wilgoć, wyraźne. Jedynym czynnikiem istotnie wpływającym na dzieła była temperatura. W wyższej temperaturze spoiwo z wosku po prostu rozpuszczało się, a obraz tracił kształt.

Obecnie technika praktycznie nie stosowana.